Voor het grootste deel bespreekt zij de teloorgang van de reputatie van McDonalds, dat “.. staat zo langzamerhand voor alles wat mensen verderfelijk vinden aan de Westerse leefwijze: massaproductie, goedkoop vlees, grote sloten frisdrank in weggooibekers, inwisselbare restaurants, inwisselbaar personeel, supersize menu’s, supersize klanten.” Persoonlijk mag ik onderweg graag een McKroket nuttigen, maar dit terzijde.
Over het proeven geeft zij mooie analyses en anekdotes:
“Er gaat een heerlijk Nederlands filmpje rond op internet. Op een delicatessenbeurs vol voedselexperts presenteren de heren van Lifehunterstv een zogenaamde exquise organische hamburger. De hamburger is in werkelijkheid een BigMac van McDonalds, in kleine stukjes gesneden, op een zilveren schaaltje, met een prikkertje erin. De reacties? Heerlijk. Smeuïg. Knapperig. Vol smaak. Vergelijkbaar met McDonalds? Welnee. Veel beter. Biologisch, dat proef je.
Ik weet niet wanneer dat is gebeurd, die razendsnelle evolutie van de smaakpapillen, maar het is opmerkelijk wat mensen beweren te kunnen proeven. Of het vers is. Of het puur is. Of het biologisch is. De gemiddelde Nederlander begeeft zich tegenwoordig op duurdoenerige proeverijen, slurpt exquise theesoorten, houdt met ernstig gezicht een glas cognac tegen het licht en overlegt in een restaurant met de ober over de druif, het jaar en of het allemaal wel past bij het geserveerde diner.
Het meeste daarvan is theater, aanstellerij. Frederic Brochet van de Universiteit van Bordeaux voerde de BigMac-truuk al tien jaar eerder uit, maar dan met wijn. Hij liet zien hoe proefpersonen de smaak van wijn, geschonken uit een Grand cru-fles, als diep, rond en gebalanceerd beoordelen, terwijl precies dezelfde wijn uit een goedkoop uitziende fles ineens licht, vlak en zwak smaakt. Of erger: hoe een glas witte wijn met een fris boeket van limoen en lychee ineens duidelijk tinten van rood fruit, pruim, chocolade en tannines krijgt zodra je er een rood kleurstofje doorheen mengt. In dat laatste experiment wist zelfs niet één van de 54 studenten aan een heuse oenologie-faculteit de witte wijn te ontmaskeren.
Het is een ongezellige waarheid in deze tijd van culinaire hysterie, maar van al onze zintuigen is onze smaak één van de minder ontwikkelde. Als je de wereld ervaart met je tong (en de neus), heeft die maar heel weinig pixels. We fantaseren er dus maar wat omheen. We laten onze smaakpapillen om de haverklap overrulen door wat we zien, verwachten, denken, wenselijk achten.
Daarom heeft het ook zin om in reclames heel hard ‘En dat proef je!’ te roepen. Zodra je het roept wordt het vanzelf waar. ……….”
- Herzberger.jpg (117.7 KiB) 1300 keer bekeken