Hoi Jozef,
Het is een beetje een lange post geworden, mijn excuses daarvoor.
Ten eerste, over de waarde: met zulke flessen blijft het toch altijd een beetje wat de gek ervoor geeft. Zeker met een fles als de uwe die niet vaak wordt geveild. Sterker nog, ik heb geen enkel veilingresultaat kunnen vinden (behalve uw eigen eBay-advertentie).
Aangezien we niet weten wat de gek ervoor zal geven, kunnen we nog twee andere factoren onderzoeken om tot een indicatie van de prijs te komen: de leeftijd van de fles en de kwaliteit van de inhoud. Over het algemeen geldt, hoe ouder, hoe duurder & en hoe beter, hoe duurder. Het vinden van deze info is niet altijd even makkelijk, maar ik denk dat ik wat betreft uw fles wel het één en ander heb gevonden.
De leeftijd van de fles:
Ik stem in met de leeftijdsindicatie die u zelf al heeft voor uw fles: late jaren '40/vroege jaren '50. Uw fles lijkt nog een gedreven kurk te hebben (net als een wijnfles), terwijl de producent Marnier-Lapostolle in de jaren '50 op een zogeheten 'stopper-cork' is overgegaan. Net als de meeste cognac-producenten overigens. De whiskyexchange heeft nog een foto van een fles met een jaren '50 Italiaans belastingzegel die al wel een stopper cork heeft:
https://www.thewhiskyexchange.com/p/191 ... c-bot1950s
Daarnaast lijkt uw fles niet veel ouder te zijn dan dat, aangezien de flessen van voor WWII een papieren strip rondom de sluiting hadden met daarop Marnier-Lapostolle, net zoals Grand Marnier flessen uit die tijd (hetzelfde familiebedrijf produceerde zowel de likeur als daarnaast cognac). Een goede foto van een oudere variant vind je hier:
https://barnightjar.com/specialist-drin ... lapostolle
(ik zou het hierboven gegeven distillatiejaar van 1910 met een korreltje zout nemen: ik kan me vergissen, maar ik denk niet dat er bewijs is voor dat gegeven).
De kwaliteit van de inhoud:
Ik heb een oude prijslijst uit 1939 van Marnier-Lapostolle toegevoegd. Daarop zijn een aantal producten te zien: drie varianten van de Grand Marnier likeur, wat andere likeuren en twee soorten cognac. Een '3 abeilles (***)' en een '4 abeilles (V.O.)'. 'Abeille' betekent 'bij'. Blijkbaar gebruikte Marnier-Lapostolle 'bijen' in plaats van de gewoonlijke sterren (etoilles) om de kwaliteit van hun cognac aan te duiden.
De '4 bijen' cognac is een 'V.O.' (=Very Old), wat tegenwoordig de hoogste graad cognac zou zijn (X.O.). De '3 bijen' komt overeen met ***, de laagste graad in cognac. Tegenwoordig beter bekend als 'V.S.' (= Very Special) met een wettelijke minimum-rijping van 2 jaar.
Uw fles heeft drie bijen op het nek-etiket (de barnightjar fles heeft er 4) en is dus van de laagste graad van cognac. Aangezien cognac slechts zeer langzaam op de fles rijpt, wordt de inhoud van de fles gezien als een cognac die zo'n 2 jaar heeft gerijpt. Het is helaas niet zo bekend dat *** cognac vroeger vaak veel langer gerijpte cognac bevatte dan de huidige V.S. cognacs. Er zijn zelfs oude advertenties van vóór WWII waarin *** cognac wordt verkocht met een vermelde minimum leeftijd van 15 jaar (leeftijd vermelden mocht toen nog). De leeftijd in een *** cognac is na de WWII door decennia heen, toen de markt voor cognac bleef groeien, langzaamaan steeds meer richting de minimale 2 jaar gegaan: de toegenomen vraag zette druk op de aanwezige voorraden bij de producenten (in combinatie met een aantal andere factoren). Tegenwoordig is een V.S. cognac meestal niet veel ouder dan 2 jaar. Maar met uw *** is dat waarschijnlijk anders, alleen is dat een onbekend gegeven.
Ik hoop ook dat u opgevallen is dat de prijs voor de cognac minder is dan de prijs van Grand Marnier Cordon Rouge likeur zelf. Zelfs Cordon Jaune is duurder dan de 3 bijen cognac. Het zal dus ook in die tijd een reguliere, relatief jonge cognac zijn geweest.
De plus en min kanten van uw fles:
Het is goed voor de waarde van de fles dat het een oude fles betreft die in uitstekende conditie verkeerdt: de labels en capsule zijn in goede staat en het vulniveau is goed (wel is de groene button weg op de schouder). Vanwege de Grand-Marnier connectie is Lapostolle-Marnier cognac ook wat bekender en aangezien de Lapostolle-Marnier familie het Château de Bourg in bezit had is het ook een cognac propriètaire. Daarbij helpt het dat het een magnum betreft.
Wat echter niet echt meewerkt aan de waarde is dat het de laagste graad cognac betreft: hoewel het betwistbaar is dat *** altijd als de laagste graad van cognac werd gezien (waarschijnlijk was het voor WWII een tussengraad als V.S.O.P. nu) zijn er niet veel verzamelaars van *** cognac. Daarnaast helpt het ook niet dat uw fles relatief onbekend is en weinig geveild. Dat klinkt paradoxaal, maar zeldzaam betekent niet meteen waardevol. Het is eerder: onbekend maakt onbemind. Omdat er weinig bekend is over uw fles is er ook weinig reden waarom iemand haar zou willen kopen, wat de waarde doet dalen.
Al met al ben ik daarom bang dat de handelaren waarschijnlijk dichter bij de redelijke waarde zaten. Niet helemaal terecht mijns inziens, ik vind het een prachtige fles! Maar als iemand je er 1000 euro voor biedt -- of een Amerikaan ernaar vraagt, nog beter
--, dan zou ik dat bod aannemen.
Ik hoop dat ik het bij het verkeerde eind heb natuurlijk, maar ik ben redelijk zeker van m'n zaak. Sorry dat ik geen leuker nieuws over de waarde van je fles heb
Toch hoop ik dat het geholpen heeft!
Groet,
Emile
).
) Hollander in me zegt me niet van stapel te lopen.
