Dagelijks open.
Wij gingen daarheen, 45 minuten rijden, om te ontdekken dat er niemand aanwezig was. Om 14.30 uur

We hebben een boer aangehouden die op een naburig veld met een tractor aan het wieden was en gevraagd of hij wat wist. Hij is zelfs met ons om het hele domein heen gelopen, maar er was echt niemand. Maar als we rond 18.00 terug zouden komen, dan zou er zeker iemand zijn!
Maar we zouden eerst naar Jonzac, wat zeer de moeite waard moest zijn en de vraag was of we hier nog terug zouden komen. In Jonzac wilden we nog het kasteel bezoeken, maar eerst even wat drinken. Daarna naar het kasteel, waar we hoorden dat de laatste rondleiding al aan de gang was en vrije bezichtiging was niet mogelijk

Het museum, het mag eigenlijk nauwelijks die naam hebben, bestond uit de distilleerderij waarin hij een audio-bandje in het Engels afdraaide met uitleg van het hele proces en daarna in een ander gebouw een uitstalling van allerlei gebruiksvoorwerpen. Aan het eind natuurlijk het onvermijdelijke proeven.
Zijn jonge pineaux was zeer veel lekkerder dan zijn 10 en 15 jaar oude pineaux.
De cognacs waren scherp en bijterig met veel hout, maar ook met een toch goede smaak.
Gilbert Delos is de enige (van mijn bibliotheekje) die Testaud vermeldt. Hij zegt dat de Sieur de Plaisance nog een Europese prijs heeft gewonnen (Grand Prix de Prestige). De foto in zijn boek laat deze fles zien, met op de hals de vermelding: Réserve d'Antan. De Réserve d'Antan heeft hij nog steeds, maar er staat op de fles niet meer: Sieur de Plaisance. Ik heb de Réserve d'Antan gekocht en ook de Vieille Réserve, maar ik denk dat beiden nu niet meer voor die prijs in aanmerking zouden komen.
Toch was het alles bij elkaar een interessant bezoek, wat ik zeker aan iedereen kan aanraden als ze in de buurt zijn (in Michelin termen, 'een bezoek waard', maar geen 'omweg waard').