OK op algemene en PM vraag, toch nog maar eens opnieuw. Het duurde wat lang maar er is zoveel te vertellen
. Ik heb het eerst maar apart getypt en daarna hierheen gekopieerd.
Afgelopen zomer ben ik teruggeweest naar het walhalla van de Cognac. Ik heb er een paar vertrouwde adressen aangedaan en een paar nieuwe heerlijkheden ontdekt.
Het absolute hart van de cognacstreek is niet de stad Cognac maar het piepkleine dorpje Segonzac. Daar en binnen een straal van 10-20 km zit een amalgaam van gepassioneerde cognac verbouwers die op goede grond zitten en het ambacht in hun vingers hebben. Middenin de streek van de Grande Champagne ofte Premier Cru van de cognacs. In Segonzac ben ik opnieuw een voorraad
Earl Mignolet gaan inslaan voor mezelf en vrienden. Opnieuw was de meesterbrouwer niet thuis, het bejaarde ouderpaar heeft mij verder geholpen zonder de wellicht enthousiaste uitleg van zoonlief. Want enthousiast is hij ongetwijfeld: zowat elke cognacboer is zo trots op zijn product dat hij of zij elke keer opnieuw met gedrevenheid kan vertellen over dat hemels goedje.
De andere 'oude bekende' is in hetzelfde dorpje,
J. Painturaud. (Voor zij die zelf willen naar daar reizen: er zijn twee Painturaud's daar, ik heb het over die binnen de grenzen van het dorp). Een cognacbedrijfje met weinig allures. Ze hebben wel een leuk winkeltje maar vertellen zonder veel poeha dat ze zeker 3/4de van hun cognac verkopen aan de grote spelers, wellicht omdat ze meer produceren dan ze zelf kwijt kunnen, of af kunnen maken. Zonde, want hetgeen ze zelf fabicreren, smaakt echter helemaal anders, zij verwerken de congac op hun eigen manier. En die methode is "af". Het was verleden jaar zo, en dit jaar opnieuw: de beste die ik heb gedronken. De hors d'age. Hij kost een goede 70 euro voor 50 cl. Ze hebben nog één fles die nog beter is. Die kost 150 euro. Ik heb 'm geproeft de eerste keer en die is zacht, maar zo zacht, dat je eigenlijk geen alcohol meer proeft, alleen een volheid van geïntegreerde smaken. 60 jaar heeft die mogen rijpen. Ik was nog niet genoeg liefhebber om het over mijn hart te krijgen om 150 euro voor een fles te geven, maar de volgende keer ter plaatse: he's mine !
Wat ik ooit al eens gedronken had en goed bevallen:
Thorin, ook in de buurt. Het was wel een aantal jaar geleden. Ik naar daar, en ja hoor: super cognac! Ik heb de Napoleon en de XO gekocht. Absolute aanraders. Het vreemde is dat je daar op een boerderij aankomt, de wegwijzers en het bord zijn oud, het is een schril contrast met de grote merken met hun statige gebouwen en bezoekerscentra. In die boerderij een bescheiden proeflokaal, maar het is des te leuker als je daar die parels over je tong voelt rollen.
Ook
Paul Giraud heb ik opnieuw bezocht, op vraag van een meereizende Nederlander. Ik was op mijn vakantie zo enthousiast aan het vertellen over mijn nakende trip naar dat hij meeging en oa die wou uitproberen. De Giraud heb ik verleden keer al beschreven. Wat me opviel deze keer, ik heb terug twee flessen gekocht, is dat ik daar echt mijn dagje voor moet hebben. De ene keer vind ik 'm minder dan de anderen, dan weer komt die mee aan de top. Misschien ligt het aan wat mijn smaakpapillen de uren voordien hebben gewaargeworden. Het blijft alleszins een knappe cognac, en alleen al die gedreven Louis de Funes figuur erbij maakt het plaatje af.
Menard. Dit is een goede cognac maar valt wat mij betreft minder op tussen de rest. Je proeft dat het grande champagne is, kwaliteit, ik heb er ook twee flessen gekocht, eentje rond de 35 en eentje rond de 50 euro. Prima cognac, zonder franjes wat mij betreft.
Brillet. Eenzelfde beleving als Menard. Goed, zonder franjes.
Delamain in Jarnac, tweede poging om hen te bezoeken, tweede keer voor gesloten deur.
Ik had ook plannen om
Frapin te bezoeken en daar wat te kopen, maar die hadden het niet nodig om toeristen te ontvangen: degustatie niet mogelijk. We stonden er eerst rond de middag, dan bleek het lunchtijd te zijn, in de namiddag bleek proeven niet mogelijk. Best wel arrogant.
Ook
Daniel Bouju nog eens bezocht, mijn collega degustateur was er ook door gecharmeerd, we hebben beiden een flesje gekocht en nog een klein flesje cadeau erbij gekregen. Sympathiek. Kanttekening toch: die cognac zijn zo donker dat je er niet door kan kijken en dat moet haast dor additieven zijn. Misschien speelt dat mee in mijn achterhoofd, maar als ik 'm thuis nog eens drink proef ik wat kunstmatig erin.
Fillioux. Die heb ik ook bezocht maar het is te lang geleden om er iets over te zeggen. Ik heb hier een flesje (Cep d'or) staan dus slecht zal het niet geweest zijn.
Geffard in het dorpje Verrières: dit wil je niet voorbijrijden. In het boek 'Cognac' van Reinier Koops staond het al: doordat zij een gat in de voorraden hebben, hebben ze een tekot aan jonge cognacs. Het resultaat is dat ze flessen bottelen van 20 jaar oud onder de naam VSOP, normaal rond de 8 jaar oud. 20 jaar is eerder Napoleon, 25 kan XO zijn. Nu vind ik dat de auteur dit nog maar droogjes stelt, want wat je daar treft aan prijs/kwaliteit, dat is niet normaal. Ik heb er 3 of 4 flessen gekocht voor mezelf en een vriend en de reacties zijn bij iedereen laaiend. Stuk voor stuk trouwens eerder whiskey liefhebbers, die door o.m. Painturaud en Geffard ook de lusten van cognac tenvolle ontdekt hebben. Mijn twee flessen, de Vieille Reserve en de Très Vieux.
Onderweg naar de gite kwam ik nog het cognacbedrijfje
Michel Forgeron tegen. Was niet van plan om nog ergens te stoppen, maar ja. Het was in Segonzac, ik had er nog nergens over gelezen, het trok me aan om toch maar te stoppen. En jawel hoor. Geweldig spul. Heb de duurste of toch 1 van de duurdere gekocht, 70 euro dacht ik, de "Vieux Cognac". De ontvangst was trouwens de meest hartelijke, ondanks dat de rest ook vriendelijk was. Maar de dame, een 50'ster met een elegantie waarvan elke 50'ster droomt, was ook erg sympathiek en familiaal. Ze liet me ook het goedje proeven voor het op vat ging, 70° of meer, ik weet het niet meer juist. Weinig smaak, maar leuk om te proeven en dan te vervolgen met wat zij uit het vat halen. Mooie herinnering. Ook weer zo'n boerderij met een klein proeflokaaltje.
Binnen een paar weken trekken we opnieuw naar Frankrijk, andere locatie. Gisteren ontdekte mijn vrouw dat we minder ver van de streek zaten dan ik dacht, nl. anderhalf uur. Dat opent mogelijkheden... Als ik er geraak, is die Painturaud van 60 jaar van mij!
)