Weer erg leuke trip in de cognacstreek gehad. Hierbij mijn verslag.
Naar goede gewoonte eerst bij jacques petit langsgegaan. Eerst uurtje over de koetjes en de kalfjes gepraat, alé vooral hij heeft gepraat
het is een bijzonder moeilijk jaar geweest voor hem. Hij heeft gemiddeld 15 a 16 uur per dag gewerkt. Dit om 2 redenen. Ten eerste kon hij geen beroep doen op arbeiders om hem te helpen. Ten tweede omdat het klimatologisch een vreselijk jaar is geweest. Veel regen, dus veel schimmels en andere beesten waardoor veel bewerking van de velden nodig was. Hij is zo vermoeid dat hij voor het eerst ooit de oogst niet manueel gaat doen, maar met een machine.Hij zag het met cognac ook niet goedkomen. Kleine huizen worden verkocht ( hij gaf guillon painturaud als voorbeeld). Vele kiezen ook om andere destillaties te doen (whisky of andere spirits) omdat het destillatieproces veel korter is en dus de kost veel lager ligt.
Hij bood me ondertussen iets te drinken aan, een prachtige 1959 (die hij niet verkoopt maar voor zichzelf houdt). Bijzonder goed.
Er stond ook een bordje “a vendre” van voor. Bleek dat zijn moeder overleden was afgelopen kerst. De eigendom is van zijn halfzus en die heeft besloten om het huis waar hij momenteel zijn gasten ontvangt te verkopen. Zelf heeft hij een ander gebouw om de hoek gerenoveerd en hij zal in de toekomst daar zijn gasten ontvangen.
Hij zei tot slot ook nog dat hij afgelopen jaar heel erg veel van zijn oude voorraad verkocht had. Slik. Welke dan? Vooral de jaren 60 zijn zo goed als weg. Financieel was het wel een goed jaar voor hem, maar de vermoeidheid straalde er vanaf.
Op naar de chai. Weer vanalles mogen proeven, toch ook weer enkele bijzonderheden zoals een 1950 die hij ook niet te koop aanbiedt. Zijn 1933 kan niet meer geproefd worden. Deze zit met 1914 vermengd voor de reserve familiale. Hij heeft nog reserve familiale voor ongeveer 60 flessen. De verdeling 1914-1933 is respectievelijk 33%-67%. De 1914 die nu nog over is, houdt hij voor zichzelf als reserve personnelle. Hij is van gedacht veranderd rond de samenstelling van zijn toekomstige hors d age. En dat is een goed idee want ik vond hem verre van zo goed als de huidige. Uiteraard enkele flessen gekocht. Op het einde van mijn bezoek een schitterende kado van hem gekregen. Ik was er redelijk snel buiten (11u30), normaal duurt mijn bezoek tot 14u. Ik hoop dat alles volgend jaar terug wat meer in zijn plooi valt, want anders zie ik het niet goedkomen. Ik heb een foto toegevoegd van andre petit zelf (overleden in 1989) en de moeder van jacques. Bovenste rij uiterst links staan ze.
Enige dag met goed weer dus snamiddags naar het strand.
Dag erna smorgens naar guillon-painturaud. Ontvangen door een jongedame genaamd Lina, dus niet Line. Rondleiding kost 8 euro en was in het Engels. Niets interessants, buiten dat ook zij aangaf dat het huis verkocht zou worden (in december 2021). Hun identiteit zou wel behouden blijven. Ik mocht er 3 eaux de vies proeven uit de vaten. Best wel ok. Ik was vooral benieuwd of ik de 8 euro aangerekend zou krijgen als ik een dure fles zou kopen. Effectief kreeg ik ze aangerekend. Hun nieuwe fles E72 (beperkte oplage van 100 flessen, 320 euro) vond ik de beste. Ik verkies hem boven hun memoires (1965). De rest van het gamma inclusief hun renaissance (40 jaar) vond ik minder goed.
Gezien het hele korte bezoek besloot ik om door te rijden naar Couprie. Gesloten poort, waarschijnlijk op vakantie. Dan maar doorgereden naar ragnaud sabourin.
Het was de mevrouw die de administratie doet, die mij ontving. Eerst was ze wat aarzelend, maar toen ik over hun voormalige maitre de chai pascal dagnaud begon, bloeide ze helemaal open. Ik werd ontvangen in een huiskamer met een overzicht van hun huidig gamma. Het eerste wat me opviel was een fles vintage 1991. Ik pakte mijn gsm vast op zoek naar mijn allereerste cognacreisverslag. Jawel, het klopte. De 1991 die ik zo geweldig vond, is effectief gebotteld dit jaar. Ik vroeg of ik de paradis mocht proeven. Dat ging niet. Bummer. Twee flessen gekocht.
Ik had de smaak te pakken. In cognacstad bache gabrielsen gaan bezoeken in de namiddag. Jong gastje, jobstudent. Vriendelijk wel. Ik zei dat ik thuis de liberté had en hun hors dage zeer goed vond. Ah, dan zullen we jou iets anders laten proeven. Ik zei: nee, ik wil die twee ook proeven. Gelukkig ging hij hiermee akkoord. Anders was het hommeles geweest. Ik mocht eerst de solene proeven. 35 a 40 jaar oud. Ik vond hem veel te scherp ondanks die leeftijd. Hun hors dage was uiteraard heel goed en een echt koopje voor die inhoud (12 a 13 eaux de vies van 1917 tot 1960). Hun liberte sloot erg aan bij hun hors dage, maar is wel drie keer de prijs. Ook wat gekocht uiteraard. Wist ik veel hoe zwaar de houten dozen wogen die bij de flessen hoorden. Onderweg vier keer moeten stoppen omdat mijn armen niet meer konden.
Dag erop naar grosperrin in het mooie saintes. Ik had de old tasting tour van 25 euro geboekt. Opnieuw een jobstudent. Wat uitleg over hun huis gekregen. Jullie weten ongetwijfeld wat ze doen. Kopen en dan doorverkopen. Het huis ligt vlak langs de charente en is helemaal ondergestroomd bij de overstromingen van november jl. ze hebben heel de vloer van de boutique kunnen vernieuwen. Dikke merde. Vervolgens de tasting gehad in de boutique. Er werden ad hoc een achttal flessen genomen, gaande van een 11 jarige bois ordinaires tot een grande champagne van 1934. Heel lekker en leuk. Enkele flessen gekocht, maar ze zijn verschrikkelijk duur in vergelijking met andere huizen. Tasting werd ook hier aangerekend, maar ik kreeg hier wel wat in de plaats dus had ik er niet zoveel problemen mee. Kleine kado van hen gekregen, een fles mc2. Ik weet zelf niet wat het is. Schijnt een 25 jaar oude afgeleide van cognac te zijn.
Savonds gaan eten in atelier des quais. Das aan de brug over de charente waar de hennessy vlaggen hangen. Zie ik daar ineens ne kerel in zijn boxershort (usa vlag) over de brug lopen, doornat. Kruipt die ineens over de reling en springt die dat water in! Wtf! Fotos zie hieronder.
Zet je nu maar even voor wat komt. Hetgeen wat volgt, is best een heel verslag. Het was de surprise van de vakantie. In de meest positieve zin. Laatste dag donderdag 5 aug. Om iets voor 9u afgesproken met Jurrriën en zijn echtgenote Nicole om “cognac paris” te bezoeken. Een blind spot. Voor mij enkel bekend van catawiki (nieuw merk, shiny verpakking, mooie designfles, oude vintages 1903-1918-1928, niet eerder van gehoord, schoonzoon van daniel guerbé maar biedt oudere vintages aan dan dat guerbé ooit in de aanbieding had). Met heel wat scepsis en vragen stonden we voor het domein. Kon hij de authenticiteit van zijn oude cognacs bewijzen? Hoe zat nu precies dat familieverhaal? Waarom op catawiki verkopen en niet bvb via cognac expert)? Was hij werkelijk zo glad als een paling?
9u niemand te zien. Ketting hing nog voor de toegang, toch gewoon binnengereden onder de ketting door. Een tikje vrijpostig van ons. Alles leek erop dat hij niet thuis gaf. Het regende. Ik kon beginnen wenen. Nee serieus, enkele minuten later hoorden we hem aankomen. Hele mooie jaguar. En met hem bedoel ik francois anthoene, schoonzoon van. Roland had ons gewaarschuwd dat hij glad was. Understatement. Gebronzeerd, kettinkje, vlotte prater. Als dit maar goed komt dachten we. Eerlijk: zowel van hem als van zijn cognacs had ik een vooringenomenheid: veel verpakking weinig inhoud. Maar we moeten de mens een faire kans geven. Hij was meteen heel vriendelijk en gastvrij. Het domein waar hij ons ontving was prachtig. 17de eeuwse elementen. Vorig jaar gekocht. Hij is het volop aan het renoveren. Hij gaat er een echt cognachuis met een chai en gastkamers van maken en paardenstal. Hij gaat de vaten die hij van de weduwe van guerbe gekocht heeft stockeren van zodra de chai klaar is (okt 2021). Hij huurt nu in tussentijd een chai om de vaten te stockeren.
Na een korte rondleiding begonnen we de vragen op hem af te vuren. Hoe zit het met de familiehistorie? Hij is zoals gezegd de schoonzoon van daniël guerbé, geroemd om zijn goede cognacs en zijn kennis, overleden in 2016 op 80 jarige leeftijd na een allergische reactie op een vloeistof gebruikt tijdens een hartoperatie. Daniel had twee kinderen: een zoon en een dochter. Francois was getrouwd met zijn dochter marie-christine, zoals roland al aangaf een hele timide dame die helemaal door francois overpowered wordt: doe dit doe dat. En ze doet het nog ook. Nu is hij opnieuw getrouwd. Francois kan totaal niet opschieten met de zoon van daniel guerbe, wel nog heel erg goed met zijn ex-vrouw. Francois en zijn ex vrouw hebben 2 dochters, beide wenst hij dat de zaak later overnemen. Tijdens ons bezoek was zijn (knappe) dochter josephine anthoene ook daar. Francois komt zelf uit een familie met grande champagne cognac. Maar deze cognac is nog te jong voor hem om te verkopen (25 a 30 jaar). Dat laat hij aan zijn dochters over. Hij verkoopt vandaag dus enkel de oude stock van guerbé (ongeveer 600!! vaten, hij heeft bijna alle jaren beschikbaar, francois drukte het uit in hectoliter pure alcohol, jurrien rekende het meteen correct uit - ik ben jurist en kan dus niet tellen). Die stock heeft hij uit de erfenis van guerbé gekocht, maar hij had tegen de weduwe van guerbé gezegd. Ik wil de stock wel kopen, maar alleen als ik ook de persoonlijke stock van daniel guerbe mag kopen. Blijkbaar had guerbe een persoonlijke stock van dame jeannes met heel erg oude eaux de vies die hij voor zichzelf hield. Maar waarvan hij dus nooit ten volle heeft kunnen genieten. Weduwe guerbe ging akkoord. De douane heeft volgens francois alles gecertificeerd en vandaar dat hij het jaartal op de flessen vermeld mag worden. Hij moet iedere maand aangeven aan de douane hoeveel hij verkocht heeft van die oude jaren.
Bon, waarom enkel catawiki en niet via andere fora om te verkopen. Waarom catawiki heb ik niet gevraagd. Beetje vreemde vraag ook want uiteraard wil hij gewoon verkopen. Waarom dan niet andere fora? Met cognac expert is hij in gesprek, cognac expert moet het huis eerst leren kennen en de cognacs proeven alvorens ze iets op hun website zetten. Dit zou kortelings gebeuren. De scepsis begon beetje bij beetje weg te ebben. Cognactheque moest hij gewoon niet.
Wat ons opviel was dat hij zelf enorm gepassioneerd was door cognac en volhardend is in alles wat hij doet, met oog voor detail. Iedereen zei hem dat het hem nooit zou lukken om een succesvol merk uit te bouwen. Maar het is zo’n type waar je tegen moet zeggen: “je kan het toch niet” en die zich dan extra wil bewijzen. Heerlijk toch. Zijn volgend doel is de naam guerbe terugkopen. Die is nu in chinese handen, net als de vignobles van guerbe. De zoon van guerbe wou die niet aan francois verkopen, maar francois is a man with a plan. Hij is vastberaden om dat merk terug te kopen.
Kleine anekdote tussendoor vooraleer jullie in slaap vallen: de eiffeltoren die hij gebruikt op zijn verpakkingen kan hij deels gratis gebruiken. Gustave eiffel heeft in zijn testament laten vastleggen dat iedereen zijn eiffeltoren gratis mag herbruiken. Echter gebruikt francois een verlichte eiffeltoren. Die verlichting staat niet in Eiffel zijn testament, dus daarvoor moet je betalen aan de erfgenamen van eiffel. Tis maar om te zeggen dat hij alle details uitgeplozen heeft vooraleer zijn merk op de markt te brengen. Ik vind dat knap. Doordacht.
Hij werd wel meteen bij de lancering van zijn merk gedwarsboomd. Blijkbaar had Martell een cognac met parisien in de naam. Grote boze wolf Martell had meteen oppositie ingediend tegen zijn merk. Hij heeft dit gewonnen.
Hij is natuurlijk wel commercieel ingesteld. Hij probeert via innovatie iets nieuws te creëren om dan te licentiëren aan de grote huizen. Hij wilt een witte cognac creëren door 5 jaar rijping in een vat gemaakt van bamboehout. Bamboe leent zich blijkbaar niet gemakkelijk tot het maken van een vat. Hij zoekt duidelijk naar manieren om een naam te maken in de regio. Er wordt blijkbaar gesproken over hem in de regio dus doelstelling bereikt. The new kid in town you know…
Over tot de orde van de dag. Zijn cognacs. Geen additieven, wel tweemaal gefilterd omdat er soms wat restjes zijn in de cognac aanwezig zijn die eruit moeten. We hebben de hele range mogen proeven en hij is niet zuinig op zijn eaux de vies. Ieder glas werd goed gevuld en hij dronk zelf mee. Achtereenvolgens gedronken: napoleon (10 jaar), xo (25 jaar), xo extra (35 jaar), patriarche (42 jaar), grande reserve (50 jaar), excellence (60 jaar), tres vieille reserve (1928 - niet duidelijk wanneer precies in dame jeanne gedaan), elixir (1918 - idem), cuvee des rois (1903 - idem). De 1947 waarvan maar 10 stuks bestaan had hij niet meer.
Allemaal verrassend goed. De 50 en 60 jaar oude cognac bestaat bvb. uit driekwart 50/60 jaar maar ook uit een kwart 100 jaar oude cognac. En dat proefde je ook. Van de “jongere” cognacs was vooral de excellence buitengewoon goed. En dan moest het beste nog komen. De drie oudere cognacs waren exceptioneel (extraordinaire zoals de fransen het noemen). Jurriën vond de 1918 eruit springen, ik de 1928. Ppfffff, waw. We kregen een refill van alles wat we wilden. Hij was heel gul. Uiteindelijk hebben we best wel wat besteld. Niet uit schuldgevoel omdat we veel hebben mogen proeven, gewoon omdat de cognacs zo goed waren. De proefflessen hadden een andere vorm (meer authentiek) dan zijn gouden caraffen. We vonden beide dat die authentieke flessen veel mooier en uitnodigender waren dan die kitscherige gouden patserflessen. Het was geen enkel probleem om deze in de authentieke flessen klaar te maken. Jurriën kocht na een korte maar geslaagde onderhandeling tegen een hele mooie prijs de open proefflessen van 1903-1918-1928. Wat. Een. Geslaagd. Bezoek.
Namiddag lekker gaan lunchen met jurrien en nicole. Als toetje haalde jurrien de open fles van 1928 boven na onze lunch. Er kwam precies maar geen einde aan deze cognachemel.
We gingen vervolgens mijn flessen ophalen ( die van jurrien waren nog niet klaar - hij had o.a. zijn geboortejaar besteld). Opnieuw bood hij ons een vol glas excellence aan. Even naar buitengeweest om de vignes te bekijken. Wat uitleg over de aanstaande renovatie van het pand. Uiteindelijk om 17u naar huis vertrokken. Ik ben waarschijnlijk de helft vergeten te vermelden….
Mijn twijfels zijn volledig weg. Ik kan alleen maar warm aanbevelen om dit huis te bezoeken. Vooringenomenheid kan bedrieglijk zijn. Zowel rond de persoon als de cognacs was mijn vooringenomenheid onterecht. Een echt topbezoek dat nog lang in mijn geheugen gegrift zal staan. Een topdag, merci jurriën en nicole.
De beste bezoeken/dagen/feestjes zijn degene waar je weinig van verwacht, maar door onverwachte ontwikkelingen achteraf een van de beste blijken te zijn. Tot volgend jaar, François!
